Elkarrizketa

Julio Alberto Roca (Gasteiz, 1960), Zalu izenez ezaguna, Simon de Andan bizi da oraindik, bere bi arrebekin eta duela gutxi hildako anaia batekin batera jaio zen etxean. Teknikoki El Pilar auzokoa den alde bakoitian bizi den arren, zalantzarik gabe gure auzoko bizilaguntzat hartzen dugu, Errotako bizilagun ospetsutzat, alajaina.

2025.03.19

Errota Zaharra

Arratsalde on Julio, hasi pixka bat kontatzen nolakoa izan den zure bizitza!

Txikitan izan nuen polioaren gaixotasunak markatu du nire bizitza. Garai hartan, polioaren aurkako txertoa ezaguna zen eta Europan zabaltzen ari zen baina hona iritsi gabe zegoen oraindik eta bete-betean harrapatu ninduen. Orduko hartan, sekueladun haurrak Gorlizera eramaten zituzten, eta hara eraman ninduten ni ere 4 edo 5 urterekin, gutxi gora behera 73. urtean etxera itzuli nintzen arte.

Beraz, 13 urterekin edo itzuli zinen etxera, 8-9 urteren ondoren.

Beno, etxera… egia esan, Gorlizetik atera nintzen Madrilera joateko, INRIra hain zuzen ere (barrabilak behar dira gero holako izena jartzeko eh)… eta han harrapatu ninduen Francoren heriotzak. Oso ondo gogoratzen dut nola desfilatu genuen Francoren hilkutxaren aurrean. Gutxi gorabehera 76. urtera arte egon nintzen bertan, baina ez naiz zehazki gogoratzen. Orduan bai, behin betiko itzuli nintzen Simon de Andara, eta harrezkero hemen bizi naiz.

Julio Roca duzu izena, baina mundu guztiak Zalu gisa ezagutzen zaitu.

Hemen bizi nintzela, administrari ikasketak egin nituen Molinuevon, eta besteren kontura hasi nintzen lanean Luminosos Arreguin, eta gero Zalun, garai hartan 3 denda baitzituen. Pradon egiten nuen lan, baina laster Koldo Mitxelenaren dendara joan nintzen, eta han egon naiz 2015ean erretiroa hartu nuen arte. 85. urtean hartu nuen enpresaren ardura, bazkide batekin batera. Eta hor eutsi diogu, nahiz eta gure sektorean oso larria izan den krisia jasan dugun (gozogintza).

Zure lanbidea alde batera utzita, kirol egokituan izan duzun inplikazioagatik oso ezaguna izan zara.

Dagoeneko Gorlizen asko bultzatzen gintuzten kirolera. Saskibaloirantz eta mahai-teniserantz, hain zuzen ere. Nik mahai-tenisean jokatzen nuen, nahiz eta oso txarra izan.

Hasieratik Zuzenak klubeko kide naiz, kirol egokiturako klu bat. Eta zuen lehendakaria izan naiz 2023ra arte. 30 urte baino gehiago.

Zure lanbidea alde batera utzita, kirol egokituan izan duzun inplikazioagatik oso ezaguna izan zara.

Dagoeneko Gorlizen, asko bultzatzen gintuzten kirolera, saskibaloira eta mahaiko  tenisera batez ere. Nik mahai-tenisean jokatzen nuen, nahiz eta oso txarra izan. Hasieratik Zuzenak klubeko kidea naiz, kirol egokitura zuzenduriko klub bat, eta bertako presidentea izan naiz 2023ra arte. 30 urte baino gehiago.

Zure irudi fisiko bereizgarria ia beti argazki makina batekin batera doa.

Kirol egokitua ikusarazteko helburu argiarekin hasi nintzen. Orain, batzuetan saskibaloi partidak eta abar telebistaz ematen dira, baina, orduan, inork ez zion  kirol egokituari kasurik egiten. Eta argazkigintza baliabide ona iruditu zitzaidan.

Kirol egokituan soilik aritzen nintzen hasieran, baina denborarekin kultur gaietan, aisialdikoetan zein  gizarte gaietan inplikatzen joan naiz.

Egia esan, zure aitortza soziala izan duzu, hainbat sari garrantzitsu jaso dituzu.

Bai, ezin naiz kexatu. Araski taldeak oso omenaldi polita egin zidan, 2015ean jaietako txupineroa izan nintzen, 2018an Urrezko Zeledoi izendatu ninduten eta 2022an dokumental bat estreinatu zen (Jull Roc, herriko argazkilaria ”, Gustavo Bravorena).

Nola gogoratzen duzu auzoa umetan?

Presentacion de Maria-n hasi nintzen eskolan, garai hartan auzoan ezer gutxi zegoenean, dena landa zen. Oso eremu lasaia zen eta jende gehiena kanpokoa zen, Extremaduratik etorritako nire gurasoak bezala, ia orain bezala, jatorria beste bat izan arren.

Auzoko oroitzapen polit bat.

Zabortegiaren aurkako borroka oso polita izan zen, ez ziguten kasurik egin, baina oso polita izan zen.

Eskerrik asko Julio eta beste bat arte.

Ez horregatik eta nahi duzuenerarte.